تفاوت مربا و مارمالاد شبیه داستان آسیای شرقی است. احتمالا به گوشتان خورده است که مردمان آسیای شرقی هرگز دلشان با آنهایی که همه‌ی این عزیزان را چینی به حساب می‌آورند صاف نمی‌شود. این افراد فقط یک معیار ارزیابی دارند، فکر می‌کنند ظاهر آسیای شرقی‌ها شبیه هم است و پس دیگر چه فرقی می‌کند؟ چین و ژاپن و تایوان و کُره و... ندارد، همه را به یک اسم صدا می‌زنند.
همان‌طور که این باور برای انسان‌ها نادرست و آزاردهنده است، برای مارمالاد و مربا هم توهین آمیز است. مگر اینها شخصیت ندارند؟ دل ندارند؟ چه می‌شود کمی وقت بگذارید و دقت کنید و قبل از بلعیدن نان تستی که مزین به یکی از این دو عزیز شده است به جزییات توجهی نشان دهید و تفاوتشان را ببینید؟
تا به حال به فکرتان هم خطور نکرده بود که ایشان هم حق و حقوقی دارند؟ ایرادی ندارد، حداقل با دقت این بلاگ پست را مطالعه کنید تا دفعه بعدی روح مارمالاد و مربا را لگدمال نکنید.
مربا چه دارد که مارمالاد بویی از آن نبرده است؟
مربا چشم دارد، چشم‌های درشتی که همان میوه‌ها هستند، یعنی شما میوه‌ها را به صورت کامل و یا به شکل تکه‌های قابل تفکیک در مربا مشاهده می‌کنید که در حمامی از شهد و شکر غوطه ورند. اما مارمالاد کمی بی‌چشم و روست. یعنی چه؟ یعنی از آن میوه بدبختی که سعی کرده در ضیافت مارمالاد شرکت کند، هیچ نمانده است. میوه منفجر شده است حتی شاید بهتر باشد به قول جنوبی‌ها بگوییم پُکیده است.
به نظر شما شکم این کیک با مارمالاد آلبالو پُر شده است یا مربایش؟
هویت مارمالاد را افشا می‌کنیم
در واقع بهتر است بگوییم، مارمالاد همان مربا است که از پیشینه خودش خجالت می‌کشیده. دلش می‌خواسته هویتش را عوض کند و نام جدیدی داشته باشد، اما بالاخره ریشه‌هایش همان مربای خودمان است. مارمالاد مربای خمیر شده، له شده و ژله‌ای شده است. تفاوت مربا و مارمالاد در همین نکته پنهان است.
مارمالاد نوعی فراورده کنسروی است، اصل تولیدش بر اساس میوه هاست، میوه را با پوست می‌پزند تا نرم نرم شود، شکر هم دارد، بعد هم می‌زنند و خمیری شکلش می‌کنند و از ماده‌ای برای ژلاتین مانند شدنش استفاده می‌کنند.
مربا لیچار می‌گوید؟
نام دیگر مربا همان لیچار است، البته اطلاعات دقیقی در دست نیست که آیا واقعا لیچار بار کسی می‌کند یا برایش حرف درآورده‌اند. دیگر همه ما حداقل یکبار از نزدیک با مربای خانگی آشنا شده‌ایم و می‌دانیم که میوه را اگر با شکر بپزیم، مربا تحویل می‌گیریم، گاهی از عسل، پکتین مصنوعی یا طبیعی هم به عنوان افزودنی در مربا استفاده می‌شود.
افتخار مارمالاد به ته مزه تلخش است
پخت مارمالاد با مربا بسیار توفیر دارد. شما اول باید میوه‌ها را به تکه‌های کوچک تبدیل کنید و یا پوره‌شان کنید و بعد با شکر بپزید. در جریان باشید که زمان پخت مارمالاد بسیار کمتر از مرباست، همین است که طعم و عطر میوه را بهتر در خود حفظ می‌کند.
اما نمی‌توانیم دستور مشخصی از نظر زمانی برای پخت در نظر بگیریم چرا که میوه و نرمی و سفتی پوستشان با هم فرق دارند.
مارمالاد عطر دارد و کمی هم ته مزه تلخی دارد. از نظر ما که نه تنها بد نیست بلکه خیلی هم شیک و خاص است. اما اکر شما با ما هم نظر نبودید می‌توانید، پوست میوه‌ها که کل جریان تلخی زیر سر آنهاست را با یکی دو لیتر آب بجوشانید و بعد در ظرف اصلی پخت مارمالاد بریزید، ما باز هم پیشنهاد می‌کنیم این کار را نکنید و اصالت مارمالادتان را خدشه دار نکنید.
دیگ مخصوص پخت مارمالاد باید بزرگ و جا دار باشد تا مواد خوب جولان دهند و در آب جوش شناور شوند.
انگم در تخم مرکبات و آن پرده‌های سفید نگه دارنده پره‌های میوه پیدا می‌شود، اینها را باید د رکیسه‌ای از پارچه ململ ببندید و در دیگ بی‌اندازید و قبل از ریختن شکر بیرون بیاوریدشان. آبشان با شکر در یک جوی نمی‌ریزد. این عزیزان سهم بزرگی در ژله‌ای شدن مارمالاد دارند.
اگر بگویم مربای زرشک خوش بر و رویی اینجا قایم شده است، باور می‌کنید؟
نباید مثل عسل کش بیاید
بگذارید مارمالاد خنک شود، اگر به اندازه کافی لعاب داشته باشد، باید ببندد اما نه اینکه مثل عسل کش بیاید. کمی از مارمالاد را روی بشقاب بریزید، اگر رویش ترک خورد بدانید که رسیده و مناسب است.
اینجا، در وبلاگ کیکِ‌خونه مرباهای اصیل و خوش قد و قامتی منتظر شما هستند. دستورشان را بخوانید، بپزید و برای ما کامنت بگذارید که دوستشان داشتید یا نه؟ و آیا واقعا تفاوت مربا و مارمالاد را حس کردید؟